Vid fín, nýklippt á kaffihúsarápi :

Mussisjúk

Hansara varrar bleytar og blíðar

Fagrari harri aldri mær bíðar

Og ongantíð møtti mær tunga so mjúk

Ella eri eg bara mussi sjúk



Hansar varrar mær eru ein gáta

Tær kyssa upp á ein heilt annan máta

Og ongantíð møtti mær tunga so mjúk

Ella eri eg bara mussi sjúk



Hansara varrar tær gera meg villa

Lokka meg nærri og kitla meg illa

Nei ongantíð møtti mær tunga so mjúk

Ella eri eg bara mussisjúk



Man eg nú nakrantíð fara at vita

Ella so má eg so barasta gita

Varrar og kossar ein kensla so mjúk

Og eg eri helst bara mussisjúk

(eivör)

-Sunna.